Competentiemanagement
Deze week dacht ik terug aan een training die ik jaren geleden heb gevolgd over competentiemanagement. De desbetreffende trainer presenteerde een door hem zelf ontwikkeld model. Hij was echt goed in dit soort dingen ontwikkelen, het was een geniaal model. Wat echter in de training erg opviel was dat hij zich niet op zijn gemak voelde voor de groep, het lesgeven ging hem slecht af. Voor alle toehoorders was het duidelijk merkbaar dat hij niet op zijn plek was in deze functie, het strookte niet met zijn innerlijk kompas (IK). Na de training ben ik daarom op hem afgestapt om dit aan hem terug te koppelen, niet bedoeld als kritiek maar meer in het kader van; niet óver iemand praten maar mét. Hij was blij dat ik eerlijk was en erkende mijn observaties. Hij gaf ook aan dit nooit meer te gaan doen en zijn energie weer te gaan steken in de projecten die wel bij hem passen, leek hier zelfs blij mee. Hoewel het niet mijn bedoeling was dat hij er direct mee zou stoppen, vond ik het wel een stoere keuze. In feite maakt hij met deze stap opnieuw verbinding met zichzelf en zijn innerlijk kompas, terug naar de basis. Zie ook mijn blog; ‘jezelf ontdekken, jezelf zijn’
EGO
In ditzelfde straatje vraag ik me vaak af waarom zoveel mensen bezig zijn hun EGO te manifesteren in leidinggevende functies. Waarschijnlijk zijn ze zich daar zelf niet helemaal van bewust, maar in veel gevallen wordt deze manier van ‘profileren’ wel bewust gehanteerd. Veel mensen ambiëren ongeacht hun talenten een leiderschapsfunctie. We kennen allemaal wel de leidinggevenden die van nature weinig leiderschapskwaliteiten hebben maar toch macht uitvoeren vanuit hun positie. De functie is als het ware de legitimiteit. Ik vraag me daarbij af waarom diegene zo’n functie heeft geambieerd? Was dat het aanzien? Het salaris? Of kent zo’n persoon zichzelf eigenlijk minder goed dan gedacht? Door iets te doen wat niet bij je past creëer je meestal geen positieve energie voor jezelf en je omgeving. Dit gaat natuurlijk niet alleen over leiding geven maar eigenlijk over alle functies.
Talenten?
Bovenstaande klinkt misschien wat rechtlijnig en ongenuanceerd… Een functie past óf wel óf niet bij je? Helaas/gelukkig is niks in het leven zo simpel, zo ook dit niet. In het voorbeeld van de ongelukkige trainer hierboven was het echt duidelijk dat hij liever zelf niet als trainer voor een groep stond, ook al leek het op het eerste gezicht misschien logisch aangezien het zijn model was waarover de training ging. Veel vaker is het echter minder duidelijk en moet je soms om een bepaald doel te bereiken ook wat dingen doen die je minder goed liggen en die buiten je comfort zone zijn. Een persoonlijk voorbeeld hiervan is voor mij schrijven. Schrijven is voor mij, mede door mijn dyslexie, niet mijn grootste kwaliteit. Het helpt me echter wel om zichtbaar te zijn (zeker tijdens quarantaine) en uiteindelijk krijg ik er zelfs ook energie van en vind ik het leuk om te doen. En juist daar ligt denk ik het grote verschil tussen mij en de bovengenoemde trainer, ik haal er (uiteindelijk) plezier uit en hij deed dat duidelijk niet. Sommige talenten/kwaliteiten hebben tijd en aandacht nodig om te groeien, dan is het zaak om vol te houden, maar iets kan ook té ver uit je comfortzone zijn. Het is daarom denk ik van belang je steeds bij jezelf af te vragen waarom je iets doet, of je er energie van krijgt en of je er mee door wil gaan.
